Gelişimsel Kalça Displazisi Tedavisinde Salter ve Pemberton Osteotomilerinin Sonuçları ve Karşılaştırılması

Özet

Amaç

Çalışmamızın amacı gelişimsel kalça displazisi tedavisinde sık uygulanan Salter ve Pemberton osteotomilerinin etkinliğini karşılaştırmaktır.

Gereç ve yöntem

Kliniğimizde gelişimsel kalça displazisi nedeniyle Salter ve Pemberton osteotomisi uygulanmış olan tüm olgulardan, son kontrol için iletişime geçilmesi üzerine başvuranlar çalışmaya dahil edildi. Ameliyat öncesi asetabular indeks ile son takipte elde edilen grafilerde asetabular indeks, merkez-kenar açısı ve Bucholz-Ogden sınıflamasına göre femur başı avasküler nekroz tipi değerlendirildi. Klinik sonuçlar modifiye McKay kriterlerine uyarlandı.

Bulgular

Çalışmaya alınan 36 hastanın 10 kalçasına Pemberton osteotomisi, 35 kalçasına Salter osteotomisi uygulanmıştı.  Modifiye McKay kriterlerine göre Salter grubunda 7 mükemmel (%20,0), 20 iyi (%57,1), 5 orta (%14,3), 3 kötü (%8,6); Pemberton grubunda 7 mükemmel (%70,0), 1 iyi (%10,0), 1 orta (%10,0) ve 1 kötü (%10,0) sonuç mevcuttu. Asetabular indeksteki düzelmeye göre Salter (26,71±6,1 derece) ve Pemberton (27,8±6,26 derece) grupları arasında istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p=0,87). Son takipteki merkez-kenar açısı değerlerine göre Salter (26,76±13,35 derece) ve Pemberton (24,5±13,96 derece) grupları arasında istatistiksel anlamlı fark yoktu (p=0,728). Avasküler nekroz varlığı (p=0,546) ve tiplerinin dağılımı (p=0,516) açısından da osteotomi grupları arasında istatistiksel anlamlı fark görülmedi.

Sonuç

Salter ve Pemberton osteotomileri 18 ay üstü olgulardaki gelişimsel kalça displazisinin tedavisinde etkili yöntemlerdir. Bir kontrendikasyon yoksa 18 ay ile 6 yaş aralığındaki olgularda iki osteotomiden birisinin, cerrahın tecrübesi ve tercihine göre uygulanabilir olduğunu düşünmekteyiz.